เมื่อวันที่ 2 ต.ค. 2566 กรมการแพทย์ ออกคำแนะนำการรักษาผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่สำหรับบุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุข ฉบับปรับปรุงวันที่ 2 ตุลาคม 2566 มีรายละเอียด ดังนี้ 

การรักษาผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่ แบ่งออกเป็น การรักษาแบบประคับประคองและการรักษาเฉพาะโดยให้ยาต้านไวรัส โดยให้ยาต้านไวรัสอันดับแรก คือ โอเซลทามิเวียร์ (Oseltamivir) 

ส่วนยาอันดับรอง คือ ฟาวิพิราเวียร์ (Favipiravir) ใช้ในกรณที่ไม่สามารถใช้ยาอันดับแรกได้ เฉพาะในกรณีที่เป็นไข้หวัดใหญ่อาการไม่รุนแรงเท่านั้น

ทั้งนี้ การให้ยาต้านไวรัสเพื่อการรักษาไข้หวัดใหญ่ ควรเริ่มยาให้เร็วภายใน 48 ชั่วโมงแรก เพื่อผลการรักษาดีที่สุด กรณีผู้ที่มีอาการรุนแรงหรือเสี่ยงสูง แม้จะเลย 48 ชั่วโมงไปแล้ว ก็ยังมีประโยชน์เมื่อได้รับยา โดยให้ยาต้านไวรัสเฉพาะผู้ป่วยดังต่อไปนี้

1. ผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรง ต้องนอนโรงพยายาล หรือมีภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรง
2. ผู้ป่วยกลุ่มเสี่ยงต่อโรครุนแรง
3. สำหรับผู้ป่วยที่มีอาการไม่รุนแรง อาจจะพิจารณาให้ยาต้านไวรัส หากมีอาการมาไม่เกิน 48 ชั่งโมง (ผู้ป่วยกลุ่มนี้มักจะมีอาการไม่รุนแรงและหายได้เองโดยไม่มีภาวะแทรกซ้อน แต่ยาต้านไวรัสทำให้อาการหายเร็วขึ้น)